jedna prijema drugoj krecu brzinom v, matematicki rezultat ce predvidati da ce B
izgledati kao da se skratila, a njena dužina bice data formulom :
gdje je L' dužina koju A dobija za B, a L je stvarna dužina B, v njihova relativna brzina, a
c brzina svjetlosti.
Ako bi rakete A i B imale dužinu od po 5 metara kada jedna u odnosu na drugu miruju.
Kada se rakete udaljavaju brzinom od 150.000 km/s onda se na osnovu jedn. (1)
odreduje da je prividna dužina rakete B, mjerena sa A, 4,33 metara. Ako bi se udaljavale
brzinom od 260.000 km/s onda ce gledano sa rakete A dužina rakete B biti približno 2,5
metara. Ista ova formula važi i ako posmatrac iz rakete B meri dužinu rakete A. Na
rezultat ne utice to da li se rakete udaljavaju jedna od druge ili se približavaju. Rezultat
zavisi samo od njihove relativne brzine.
Ako bi posmatrac na reketi A mjerio dužinu svoje rakete bez obzira na kretanje rakete B,
on ce uvijek dobiti da je dužina njegove rakete 5 metara, jer se rakete ne krece u odnosu
na samu sebe. Isto važi i za posmatraca u raketi B,
za njega ce dužina rakete B uvijek iznositi 5 metara.
Ovaj efekat kontrakcije dužine može se jednostavno
iskazati: uvijek kad se jedan posmatrac krece u
odnosu na drugog, bez obzira da li se približava ili
udaljava, obojici ce izgledati da se onaj drugi skratio
u pravcu kretanja. Medutim, nijedan posmatrac nece
zapaziti nikakvu promenu u svom sistemu. Efekat
kontrakcije dužine zapaža se samo pri brzinama
koje su približne brzini svjetlosti. Kako su skoro sve
brzine poznate na Zemlji, u svakodnevnom životu,
nemoguce je zapaziti efekat kontrakcije. Ako bi se
na primer avion kretao brzinom od 1.200 km/h u
odnosu na posmatraca, na osnovu jednacine (1)
može se izracunati da ce se on skratiti za nekoliko milionitih delova milionitog dela
centimetra, otprilike za prijecnik jednog atomskog jezgra. Ovako mala skracenja
nemoguce je detektovati ni najsavršenijim instrumentima, a kamoli golim okom.
Nema komentara:
Objavi komentar