tragalo. Jedan od najcešce korišcenih efekata u pokušaju detekcije etra bio je vezan sa
"pomeranje" svjetlosnih talasa koji kroz eter putuju.
Prijetpostavimo da u žiži jednog teleskopa uhvatimo jednu zvijezdu u pravcu kojim se
Zemlja krece po svojoj orbiti. Dalje prijetpostavimo da u teleskop ulaze dva svjetlosna
snopa koja su stigla sa zvijezde. Sociva teleskopa prijelamaju ove zrake i oni se seku u
žiži unutar teleskopa. Kako se posmatrac, zajedno sa cijelom planetom, krece brzinom od
30 km/s ka zvijezdi, oko posmatraca ce stici u tacku gde je bila žiža u isto vrijeme kad i svjetlosni snopovi stižu u tu tacku i posmatrac ce videti zvijezdu. Kada posmatrac bude posmatrao istu zvijezdu nakon šest Mjeseci, kada se Zemlja bude nalazila na suprotnom kraju svoje orbite, a ne promeni fokus.
Situacija ce biti sasvim drugacija, Zemlja se sada udaljava od zvijezde kroz eter brzinom od 30 km/s. Kako se sada teleskop i posmatrac udaljavaju od dolazeceg svjetlosnog talasa posmatracevo oko nece više biti u tacki žiže kada svjetlosni snop tu stigne, kao posledica ovoga posmatrac nece videti oštru sliku
zvijezde. Za ovim efektom se uporno tragalo ali niko nije uspeo da ga detektuje.
Nema komentara:
Objavi komentar